Επαναστατούμε εναντίον των videogames για το καλό μας...

Παιχνίδι στο δρόμο ή με παρέα είναι έννοιες άγνωστες στα σημερινά κι αυτό επειδή οι σύγχρονοι τρόποι ζωής επιβάλλουν τα videogames.  

Το playstation είναι αυτό που έχει κυριαρχήσει και ταυτοχρόνως έχει παραγκωνίσει τη μπάλα, το κρυφτό, το κυνηγητό ακόμα και τα επιτραπέζια παιχνίδια. Κι όμως αυτή η εξέλιξη μειώνει την κοινωνικότητα των παιδιών,  δρα αρνητικά στην ανάπτυξη των ερεθισμάτων τους και από ότι υποστηρίζουν οι ειδικοί τα ηλεκτρονικά μάλλον προκαλούν παθήσεις που εκδηλώνονται πολύ αργότερα. «Στις μέρες μας, οι περισσότερες από αυτές τις δυνατότητες έχουν συγκεντρωθεί σε ηλεκτρονικές συσκευές, σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Σίγουρα, δεν μπορούν να βγουν από τη ζωή του παιδιού, καθώς δεν θα αντιστοιχούσε αφού η τεχνολογία είναι στη ζωή μας και κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια, βοηθούν το παιδί να εξοικειωθεί με τον κόσμο της τεχνολογίας. Ωστόσο, σημαντικό είναι να υπάρχει το μέτρο και  να μην αποτελεί το ηλεκτρονικό παιχνίδι την εύκολη λύση. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα παιχνίδια, όπου το παιδί μπορεί να αλληλεπιδρά, να μιλά, να συμμετέχει τόσο με την ψυχή, όσο και με το σώμα του»

Η δυνατότητα του παιδιού να παίζει είναι καθοριστικής σημασίας για την ψυχοκοινωνική του εξέλιξη.  Μέσα από το παιχνίδι το παιδί μαθαίνει να υπακούει σε κανόνες, να μοιράζεται, να συνεργάζενται και  να αλληλεπιδρά. Η συμβολή του είναι σηντική τόσο στην καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων, αλλά και των γνωστικών. Το παιχνίδι είναι το μέσο του παιδιού να μαθαίνει, να προβληματίζεται, να ανακαλύπτει, να επικοινωνεί.

Παιχνίδια που μπορεί να συμμετέχει όλη η οικογένεια είναι το μέσο για την καλύτερη επικοινωνία μεταξύ τους, είναι το σημείο συνάντησής τους. Είναι ο κοινός χρόνος στον οποίο τα μέλη της οικογένειας μπορούν να γελάσουν, να ευχαριστηθούν,  να μοιραστούν, να αξιοποιήσουν παλιούς κώδικες επικοινωνίας και να αναπτύξουν νέους. 

 

Μεταξύ συνομήλικων παιδιών το παιχνίδι είναι επίσης το μέσο επικοινωνίας και γνωριμίας τους. Όσο μικρότερο είναι το παιδί τείνει να προτιμά τα μοναχικά παιχνίδια, αλλά καθώς μεγαλώνει, το ομαδικό παιχνίδι έρχεται να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη δυνατότητά του να αλληλεπιδρά.

Επιτραπέζια παιχνίδια, αυτοσχέδια παιχνίδια, παιχνίδια με απλά καθημερινά υλικά, που μπορούν να μεταμορφωθούν και να πάρουν ζωή μέσα από την ανεξάντλητη φαντασία των παιδιών. Παιχνίδια στο ύπαιθρο, παιχνίδια με υλικά της φύσης. Παιχνίδια που βοηθούν το παιδί να εξερευνά, να ανακαλύπτει, να προβληματίζεται, να συμμετέχει τόσο με την ψυχή, όσο και με το σώμα του. Στις μέρες μας, οι περισσότερες από αυτές τις δυνατότητες έχουν συγκεντρωθεί σε ηλεκτρονικές συσκευές, σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Σίγουρα, δεν μπορούν να βγουν από τη ζωή του παιδιού, καθώς δεν θα αντιστοιχούσε αφού η τεχνολογία είναι στη ζωή μας και κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια, βοηθούν το παιδί να εξοικειωθεί με τον κόσμο της τεχνολογίας. Ωστόσο, σημαντικό είναι να υπάρχει το μέτρο και  να μην αποτελεί το ηλεκτρονικό παιχνίδι την εύκολη λύση. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα παιχνίδια, όπου το παιδί μπορεί να αλληλεπιδρά, να μιλά, να συμμετέχει τόσο με την ψυχή, όσο και με το σώμα του.  

 Συμπέρασμα

Σύμφωνα με την έρευνα της Telegraph, η αδυναμία των γονιών να θέσουν όρια στα παιδιά όσον αφορά το είδος των παιχνιδιών που επιλέγουν, έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να ξεσπούν και να γίνονται βίαια στο χώρο του σχολείου και σε βάρος άλλων παιδιών.

Τα ευρήματα εγείρουν ερωτηματικά για την ασφάλεια των παιδιών, αφού δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, όπου σημειώθηκαν "πολύ γραφικές σκηνές", που τα παιδιά είχαν δει προηγουμένως στα παιχνίδια. Μερικές φορές, σύμφωνα μάλιστα με μαρτυρίες δασκάλων, μικρά παιδιά βρέθηκαν πεσμένα στο προαύλιο, έχοντας πετάξει τους εαυτούς τους από το παράθυρο, αναπαράγοντας τις αντίστοιχες σκηνές.

Οι ειδικοί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στους γονείς, σημειώνοντας πως πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τις ταινίες και τα βιντεοπαιχνίδια, που επιτρέπουν να βλέπουν ή να παίζουν τα παιδιά τους.





 Πηγή : http://pinakio.blogspot.com